De zieke werknemer: hoe ver gaat privacy?

De privacy van werknemers wordt gewaarborgd in de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp). In deze wet wordt de verwerking van persoonsgegevens door onder andere werkgevers aan banden gelegd. Wat mogen werkgevers wel en niet als een werknemer ziek is?

Uitgangspunt in de Wbp is dat gegevens rondom de gezondheid van een werknemer niet mogen worden (op)gevraagd en verwerkt. Dat geldt allereerst bij de sollicitatie. Het is een werkgever enkel toegestaan naar de gezondheid te vragen als dit absoluut relevant is voor de functie.

Tijdens het dienstverband is een werkgever verplicht het loon van een zieke werknemer gedurende de eerste twee ziektejaren door te betalen. De werkgever zal dan ook een aantal belangrijke gegevens rondom de ziekte moeten bijhouden. Om die reden bestaan er in de Wbp dan ook uitzonderingen op het ‘verwerkingsverbod’. Noodzakelijke gegevens over de gezondheid van een werknemer mogen door de werkgever worden opgevraagd. Let erop dat dit maar heel weinig gegevens betreft. Alleen de contactgegevens en verblijfplaats van de werknemer, de vermoedelijke duur van de ziekte en de werkzaamheden die een werknemer wel en niet (meer) kan uitoefenen zijn voor een werkgever relevant. Daarnaast mogen onder gegevens worden verzameld waarvoor de werknemer toestemming heeft gegeven. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn bij een werknemer die epilepsie heeft en die juist wil dat collega’s hiervan op de hoogte zijn.

Tot slot gelden er wettelijke bewaartermijnen. De werkgever mag de verzuimgegevens tot maximaal twee jaar na afloop van het dienstverband bewaren. Dit is alleen anders als de werkgever eigenrisicodrager voor de Ziektewet is, omdat de werkgever er dan belang bij heeft deze gegevens langer te bewaren.

Kort en goed: werkgevers dienen zich ervan bewust te zijn dat er wettelijke regels zijn voor wat betreft de informatie die gevraagd en bewaard mag worden over de gezondheidstoestand van een werknemer. Twijfel je als werkgever wat wel en niet mag, neem dan contact op.