De informatieplicht van een dienstverrichter bij het gebruiken van algemene voorwaarden

Als een contractspartij zich wil beroepen op haar algemene voorwaarden, dan dient aan een aantal vereisten te zijn voldaan. Welke vereisten zijn dit? Wat is terhandstelling ook alweer? En hoe voldoet u eraan? Hieronder volgt een korte toelichting en de bespreking van een valkuil.

Gebondenheid en de informatieplicht

Om een beroep te kunnen doen op een algemene voorwaarde moet ‘de gebruiker’ twee horden hebben genomen. De andere partij moet zijn gebonden aan de algemene voorwaarden en de gebruiker moet hebben voldaan aan de informatieplicht.

Als de gebruiker heeft gewezen op de algemene voorwaarden en de ander heeft dit geaccepteerd (stilzwijgend of uitdrukkelijk) dan zijn de algemene voorwaarden in principe van toepassing. De andere partij is gebonden. Daarvoor is dus niet nodig dat deze de inhoud van de voorwaarden kent.

Wel moet de gebruiker ervoor zorgen dat de andere partij een redelijke mogelijkheid heeft gehad de voorwaarden in te zien. Dat is de informatieplicht van de gebruiker. Voldoet de gebruiker niet aan deze plicht, dan is vernietiging van de voorwaarden achteraf mogelijk. Daarvoor moet de andere partij wel een actieve handeling verrichten. Als de andere partij volgens de wet een ‘grote onderneming’ is, geldt de informatieplicht niet, in alle overige gevallen wel.

Hoe wordt aan deze informatieplicht, de terhandstelling, voldaan?

Normaal gesproken geschiedt terhandstelling doordat de gebruiker de voorwaarden voor of bij het sluiten van de overeenkomst feitelijk overhandigt aan de andere partij. Als de overeenkomst per e-mail wordt gesloten, is het voldoende als de algemene voorwaarden als bijlage aan de e-mail worden gehecht, zolang deze kunnen worden opgeslagen door de andere partij.

Terhandstelling door dienstverrichters

Voor een natuurlijke persoon of een onderneming uit een lidstaat van de EU (of uit Liechtenstein, Noorwegen of IJsland) die een dienst aanbiedt of verricht (een dienstverrichter), geldt op basis van Europese wetgeving een soepeler regime. Voor een dienstverrichter volstaat een weblink in een e-mail naar een adres, waar de voorwaarden gemakkelijk elektronisch toegankelijk zijn.

Wanneer ben je dienstverrichter in de zin van de EU-wetgeving?

Dat sprake is van een dienstverrichter wordt al snel aangenomen. Een advocaat of een architect is een dienstverrichter, maar ook bedrijven in de detail- en groothandel kunnen vallen onder de dienstverrichters in de zin van de EU-wetgeving.

Wat is gemakkelijk elektronisch toegankelijk?

Voorheen nam men vaak aan dat het voldoende was als de gebruiker in een e-mail of order naar de homepage van de website verwees. De rechtbank Oost-Brabant oordeelde onlangs dat dit niet het geval was. In dit geval moest de bezoeker van de site na het aanklikken van de link eerst nog op een submenu met het kopje ‘downloads’ drukken. Op de volgende pagina bevond zich onder (tien) andere doorklikmogelijkheden ook de optie ‘verkoop- en leveringsvoorwaarden’. De rechtbank oordeelde dat de algemene voorwaarden door deze manier van verwijzen onvoldoende gemakkelijk toegankelijk waren. Conclusie: de voorwaarden waren vernietigbaar en het beroep op een van de voorwaarden was daarom zonder succes.

Wat betekent dat in de praktijk?

Let op bij het gebruik van een weblink. Dat geldt trouwens ook als de algemene voorwaarden via de link wél voldoende gemakkelijk toegankelijk zijn. Neem het voorbeeld dat uw website is vernieuwd en u onverhoopt in een rechtszaak terechtkomt. Het kan dan lastig worden om aan te tonen dat de link de andere partij vroeger naar de juiste website verwees. Dit soort moeilijkheden wilt u uiteraard voorkomen.

Heeft u vragen algemene vragen omtrent contractenrecht of specifiek over uw vaste beleid omtrent uw algemene voorwaarden, bent u verwikkeld geraakt in een geschil of hebt u vragen over de inhoud van uw algemene voorwaarden? Neem gerust contact op met Mees Bloembergen.