Nike vs. Mesut Özil: ‘Matching right’

In de voetbal sponsorwereld zijn slechts een aantal grote spelers actief die ‘bepalen’ welk merk de voetballer draagt. En, wat de voetballer draagt, draagt – althans dat hoopt men – de voetbalsupporter ook. Om te voorkomen dat voetballers zomaar een balletje trappen op de schoenen van de concurrent, wordt in overeenkomsten van de sponsor met de voetballer regelmatig het zogenaamde ‘Matching Right’ opgenomen.

Het Matching right houdt het recht in van de sponsor om een bod dat de voetballer van een concurrent krijgt te evenaren. Dat houdt dus in hetzelfde of meer dan de concurrent te bieden. Aangezien er erg grote belangen bij de sponsoring van voetballers een rol spelen, wordt het – niet voldoen aan het –  Matching Right erg serieus genomen. Zo heeft Nike pasgeleden een rechtszaak tegen de bij Real Madrid voetballende Mesut Özil aangespannen wegens het niet naleven van het afgesproken Matching Right.

Wat was nu het geval? Nike en Özil waren met elkaar overeengekomen dat Nike Özil zou sponsoren van 1 augustus 2008 tot en met 31 juli van dit jaar. Partijen hadden verder met elkaar afgesproken dat indien Özil tijdens de overeenkomst en tot 180 dagen daarna een aanbod tot sponsoring kreeg van de concurrent, Özil Nike de mogelijkheid zou geven dit bod te evenaren. Özil had dit echter nagelaten.

Nike kreeg het vermoeden dat Özil dit had nagelaten doordat zij Özil na het aflopen van de overeenkomst wedstrijden op Adidas-schoenen zag spelen. Het is immers gebruikelijk in voetballand dat voetballers op merkloze schoenen spelen wanneer zij sponsorloos zijn. Het kan dan bijna niet anders dat Adidas en Özil een overeenkomst met elkaar zijn aangegaan of dat er in ieder geval contact is geweest tussen de sponsor en de voetballer.

De rechter is dezelfde mening toegedaan en veroordeelt Özil om tot 180 dagen na het aflopen van de overeenkomst gehoor te geven aan het afgesproken matching right én merkloze schoenen te gaan dragen. Wanneer Özil zich niet aan de uitspraak houdt verbeurt hij een dwangsom van € 150.000,= per dag, met een maximum van 15 miljoen, wat denk ik ook op het salaris van een voetballer niet niks is.