A-G buigt zich over verdelingsprocedure van schaarse vergunningen

Een schaarse vergunning is een vergunning waarvan er slechts één of een beperkt aantal kan worden verleend. Dit terwijl er meerdere (potentiële) gegadigden zijn om voor de desbetreffende vergunningverlening in aanmerking te komen. Voorbeelden van schaarse vergunningen zijn parkeer-, taxi-, kansspel-, standplaats-, frequentie- en ontgrondingsvergunningen.

Vragen

De verdeling van schaarse vergunningen brengt juridische vragen met zich mee. Zo ook in het volgende geval. Terwijl het gemeentebestuur van Vlaardingen een exploitatie- en aanwezigheidsvergunning had verleend aan het Hommerson Casino, was de vergunningaanvraag van een ander speelautomatenbedrijf in Vlaardingen afgewezen. Laatstgenoemd speelautomatenbedrijf stelt dat de procedure van de vergunningverlening niet transparant is verlopen en dat al vanaf het begin vaststond dat de vergunningen aan het casino zouden worden vergeven.

Casus

In deze zaak vraagt de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) zich af of een rechtsgrond voorhanden is op basis waarvan het bestuur (denk aan een gemeente), bij het verdelen van schaarse vergunningen, gegadigden de gelegenheid moet bieden mee te dingen naar de beschikbare vergunningen. Indien een dergelijke rechtsgrond bestaat, heeft de ABRvS een aantal vervolgvragen, namelijk hoe het bestuur de gegadigden daarvan op de moet hoogte stellen, welke procedure het bestuur hierbij moet volgen, hoe het bestuur rekening moet houden met verschillende aanvragen en wanneer en hoe het bestuur informatie daarover moet verstrekken.

In januari van dit jaar heeft de ABRvS aan staatsraad A-G Widdershoven (A-G) gevraagd een conclusie te nemen in de hiervoor genoemde zaak over de exploitatie- en aanwezigheidsvergunning voor de speelautomatenhal in Vlaardingen. Op 25 mei jl. is de conclusie (in de vorm van een advies) van de A-G gepubliceerd. Deze conclusie is interessant, omdat – alhoewel de ABRvS vragen stelt ten behoeve van voorliggende kwestie – het advies van de A-G betrekking heeft op de verdelingsprocedure van schaarse vergunningen in het algemeen.

Conclusie

Volgens de A-G moet bij de verdeling van schaarse vergunningen rekening worden gehouden met het formele gelijkheidsbeginsel, dat wil in dit verband zeggen: het beginsel dat iedere (potentiële) gegadigde gelijke kansen krijgt om naar de beschikbare vergunningen mee te dingen. Dit houdt niet in dat een verdelingsprocedure of een verdeling op volgorde van binnenkomst wordt uitgesloten. De A-G wijst er wel op dat het bestuur een “passende mate van openbaarheid” moet garanderen om gelijke kansen te creëren. Informatie over de verdelingsprocedure, het aanvraagtijdvak en de toe te passen verdelingscriteria moeten bijvoorbeeld vóór het begin van de aanvraagperiode adequaat bekend worden gemaakt. Adequaat houdt in dat de informatie via een zodanig medium wordt bekendgemaakt dat potentiële gegadigden daarvan kennis kunnen nemen.

Verder moeten de verdelingscriteria duidelijk, precies en ondubbelzinnig zijn geformuleerd. Bij de vergunningverlening dienen deze criteria op dezelfde manier te worden getoetst op alle voorliggende aanvragen. Het bestuur mag in het individuele geval daarvan niet afwijken. Bovendien is het voor het bestuur niet mogelijk om, na voor een verdelingsprocedure te hebben gekozen, over te stappen op een andere procedure. Ten slotte kan een schaarse vergunning in beginsel niet voor onbepaalde tijd worden verleend.